ماکس فون سیدو

کارل آدولف «ماکس» فون سیدو بازیگر سوئدی، که از سال ۲۰۰۲ دارای تابعیت کشور فرانسه است. او در بسیاری از فیلم ها نقش اول بازی کرده در فیلم های بیشتری در نقش دوم با زبان های سوئدی، نروژی، انگلیسی، ایتالیایی، آلمانی، دانمارکی، فرانسوی و اسپانیایی هنرنمایی کرده است. فون سیدو جایزه فرهنگی بنیاد سلطنتی سوئد را در سال ۱۹۵۴، کاماندر دِزآر اِ دِلِتر (Commandeur des Arts et des Lettres) را در سال ۲۰۰۵ و لژیون دونور را در سال ۲۰۱۰ دریافت کرد.برخی از به یاد ماندنی ترین نقش های فیلمهای او عبارتند از شوالیه آنتونیوس بلوک در مهر هفتم (۱۹۵۷) ساختهٔ اینگمار برگمان، اولین فیلم خود از یازده فیلمی که با برگمان کار کرد و صحنه ای نمادین از فیلم که در آن او با مرگ شطرنج بازی می کند،مارتین در همچون در یک آیینه (۱۹۶۱)، عیسی در بزرگترین داستان گفته شده (۱۹۶۵)، اکتبر در یادداشت های کویلر (۱۹۶۶)، کارل اسکار نیلسون در مهاجران (۱۹۷۱)، پدر لانکستر مرین در جن گیر (۱۹۷۳)؛ ژوبرت آدمکش در سه روز کندور (۱۹۷۵)، مینگ بی رحم در فلش گوردون (۱۹۸۰)؛ ارنست استراوبلوفلد تبهکار در فیلم جیمز باند هرگز نگو هرگز (۱۹۸۳)، کینز لیت در تل ماسه (۱۹۸۴)، فردریک در هانا و خواهرانش (۱۹۸۶)، لاسفاردر پل فاتح (۱۹۸۷)، نقشی که اولین نامزدی جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد، دکتر پیتر در بیداری (۱۹۹۰)؛ لامار برگس در گزارش اقلیت (۲۰۰۲) و مستأجر در فیلم فوق العاده بلند و بیش از حد نزدیک (۲۰۱۲)، که برای دومین بار او را نامزد آکادمی اسکار نمود.از دیگر فیلم های معروف که او در آن بازی کرده است می توان به بازی در فیلم چه رویاهایی که می آیند و قاضی درد اشاره کرد.